Gatunek: VIBURNUM FARRERI Kalina wonna

Pochodzenie: Północne Chiny

Wygląd: Kalina wonna osiąga wysokość od 2 do 3 metrów, tworząc gęsty, półkulisty pokrój z wyprostowanymi, sztywnymi pędami . Liście są eliptyczne, ząbkowane, z wyraźnym unerwieniem; młode mają barwę brązowo-bordową, latem stają się ciemnozielone, a jesienią przebarwiają się na czerwono i brązowo . Kwiaty drobne, w pąkach różowe, po rozwinięciu białe, silnie pachnące, zebrane w niewielkie kwiatostany .​

Pielęgnacja: Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Preferuje gleby żyzne, próchniczne, umiarkowanie wilgotne o lekko kwaśnym odczynie.  Jest tolerancyjna wobec różnych typów gleb, ale najlepiej rozwija się w podłożu przepuszczalnym. Kalina wonna ma niewielkie wymagania pielęgnacyjne. Wschodnie regiony Polski mogą wymagać zabezpieczenia młodych roślin przed mrozem . Po kwitnieniu zaleca się przycięcie przekwitłych kwiatostanów oraz usunięcie uszkodzonych czy chorych pędów.

Ciekawostka: Ciekawostką dotyczącą kaliny wonnej (Viburnum farreri) jest fakt, że choć została nazwana na cześć angielskiego botanika Reginalda Farrera, to pierwsze żywe egzemplarze tej rośliny zostały wprowadzone do europejskich ogrodów przez innego brytyjskiego kolekcjonera roślin, Williama Purdom’a, który zebrał nasiona w północnych Chinach w 1910 roku.