Gatunek: ASTILBE Tawułka japońska – Kłącze

Wygląd rośliny: ​​Astilbe osiąga wysokość od 20 cm do 90 cm. Astilbe charakteryzuje się bujnymi, ażurowymi liśćmi o delikatnej zieleni, czasem z czerwonawym odcieniem. Liście są pierzaste i osadzone na długich ogonkach. Kwiaty zebrane są w efektowne, wiechowate kwiatostany w odcieniach bieli, różu, czerwieni czy fioletu, które pojawiają się na szczytach pędów kwiatostanowych w zależności od odmiany.

• Astilbe ‘Montgomery’ – ​Jej liście są pierzaste, wiosną przybierają czerwonawy odcień, latem zaś stają się ciemnozielone. W okresie od czerwca do lipca roślina zdobi się gęstymi, wiechowatymi kwiatostanami o intensywnej, różowo-czerwonej barwie, osadzonymi na bordowych pędach.
• Astilbe ‘America’ – Ceniona za swoje pierzaste, różowe kwiatostany i bujne, błyszczące liście. Poniżej przedstawiam szczegółowy opis tej odmiany, jej pielęgnacji oraz ciekawostki związane z jej uprawą.
• Astilbe ‘Deutschland’  – Elegancka bylina, ceniona za swoje pierzaste, białe kwiatostany i dekoracyjne liście. Poniżej przedstawiam szczegółowy opis tej odmiany, jej pielęgnacji oraz ciekawostki związane z jej uprawą.

Pielęgnacja kłączy: Astilbe rozmnaża się głównie przez podział kłączy, a nie przez cebulki. Najlepszym terminem na podział i sadzenie kłączy jest wczesna wiosna lub jesień. Przed sadzeniem warto przygotować glebę, wzbogacając ją kompostem. Kłącza sadzi się na głębokości około 5 cm, zachowując odstępy 30–50 cm między roślinami. Po posadzeniu należy obficie podlać rośliny i ściółkować glebę wokół nich, aby utrzymać wilgoć. ​

Pielęgnacja sadzonki: Astilbe preferuje stanowiska półcieniste lub cieniste oraz wilgotne, próchniczne i dobrze przepuszczalne gleby. Regularne podlewanie jest kluczowe, zwłaszcza w okresach suszy, ponieważ roślina źle znosi przesuszenie. Wiosną warto zasilić rośliny nawozem organicznym lub mineralnym o zrównoważonym składzie. Po kwitnieniu zaleca się usunięcie przekwitłych kwiatostanów, co sprzyja lepszemu krzewieniu się rośliny. ​

Ciekawostka: Astilbe pochodzi z Azji Wschodniej i Ameryki Północnej, gdzie naturalnie rośnie w wilgotnych lasach i wzdłuż brzegów strumieni. Jej nazwa wywodzi się z greckiego słowa “a” (bez) i “stilbe” (blask), co odnosi się do matowego wyglądu liści niektórych gatunków.

Zdjęcia mają charakter poglądowy.