Gatunek: BRUNNERA MACROPHYLLA ‘Silver Heart’ Brunera wielkolistna

Pochodzenie: rejony Kaukazu

Wygląd: Liście są sercowate, duże – u gatunku osiągające do 20–25 cm – często ozdobione srebrzystym wzorem, delikatnie meszkowate. Kwiaty, najczęściej niebieskie (czasem białe), przypominają niezapominajki i pojawiają się od kwietnia do czerwca, czasem przedłużając kwitnienie do lata. Brunnera ma pokrój kępiasty, nie rozrasta się agresywnie, choć tworzy powoli rozrastające się kłącza

Pielęgnacja: Brunnera najlepiej rośnie w półcieniu lub cieniu; toleruje poranne słońce, ale silne popołudniowe może przypalić liście, szczególnie jasne odmiany. Preferuje żyzne, próchnicze, stale wilgotne, ale dobrze przepuszczalne podłoże o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego (pH 5,5–7,0/8,0). Nie toleruje przesuszenia (liście więdną) ani przeciążeń wodą (może dojść do gnicia korzeni).  Brunnera to roślina niewymagająca: wymaga regularnego podlewania w czasie suszy, ściółkowania (korą lub kompostem wiosną), i ograniczonego nawożenia – wystarczy nawóz wieloskładnikowy lub organiczna warstwa raz lub dwa razy w sezonie. Po kwitnieniu warto usunąć przekwitłe kwiatostany – zachęca to do ewentualnego powtórnego kwitnienia jesienią. Martwe i uszkodzone liście usunąć wczesną wiosną przed pojawieniem się nowych, by ułatwić dostęp światła i powietrza. Brunnera zimuje dobrze w gruncie bez specjalnego okrycia; starsze liście pozostające do wiosny chronią kłącze. Młode rośliny w chłodniejszych rejonach warto zabezpieczyć ściółką.

Ciekawostka: Chociaż brunnera wielkolistna często bywa nazywana “syberyjską niezapominajką”, jej naturalnym siedliskiem nie jest Syberia, lecz górskie rejony Kaukazu – między innymi Gruzji, Armenii i północno-wschodniej Turcji. To właśnie tam, w wilgotnych lasach liściastych i cienistych dolinach, występuje dziko i wykształciła swoją wyjątkową odporność na chłody oraz zacienione stanowiska.